کد مطلب:69627 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156
فـاطـمـه (س)، به عنوان آگاه ترین فرد نسبت به نظرات پیامبر (ص) پیرامون آینده اسلام و مـطـلع تـریـن بـانـو نـسبت به اوضاع و شرایط سیاسی اجتماعی جامعه خویش، برای دفاع از حـریـم ولایـت و آگـاهـی بـخـشـی بـه افـكار عمومی مردم، شیوه های مختلفی را اتخاذ نمود كه تـرسیم چهره زشت توطئه گران سقیفه، معرفی امیر مؤ منان و بیان ویژگی های آن حضرت، سرزنش آگاهان بی تفاوت ـ با ایراد خطبه معروفش در مسجد مدینه ـ، یاری خواهی از انصار، روگردانی از حكومتداران غاصب به هنگام عیادت وی و وصیّت به دفن شبانه از جمله آنهاست. یـورش بـه خـانـه امامت و آتش زدن آن، شهادت محسن (ع) در این حادثه، شكستن پهلوی حضرت فـاطمه (س)، كبود شدن بازو و سیلی خوردن از غاصبان زورگو، تصرف غاصبانه فدك و... مـصـیـبت هایی بود كه به جرم دفاع از حریم ولایت، ظرف مدّت سه ماه یا كمتر بر روح و جسم زهرای اطهر(س) وارد شد كه سرانجام بر اثر همین صدمات به شهادت رسید. در عـصـر حـاضـر نـیـز كه دشمن به اقتدار و عظمت حاكمیت ولایت فقیه پی برده و با شیوه های مـخـتـلف درصـدد تـضـعـیـف آن بـرآمـده اسـت، بر همه شیفتگان ولایت و امامت و اندیشمندان علوی و فـاطـمـی لازم اسـت با اطاعت از فرامین رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت ا... خامنه ای و با تـقـویـت بـیـنـش سـیـاسـی و آگـاهـی هـای علمی و عقیدتی خود، در عرصه های مختلف فرهنگی، سـیـاسی، اجتماعی و سازندگی كشور حضور فعّال داشته باشند. دفاع از ولایت فقیه، دفاع از كیان اسلام ناب محمّدی است كه فاطمه (س) سنگربان آن بود و این گفته سلاله پاك زهرای اطهر(س)، حضرت امام خمینی (ره)، همواره آویزه گوشمان باشد، كه فرمود: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملكت شما آسیبی نرسد.»[1] . بـه راسـتـی چـه حـصـار مـحـكـمـی چـون ولایـت فـقـیـه مـی تـوانـد مـرزهـای اسـلام را در مـقـابـل دشـمـن حـفـظ كـنـد؟ آیـا كـسی غیر از امام خمینی (ره) می توانست با اعلان بسیج عمومی و تـشكیل این نهاد پرتلاش، زحمتكش و بی ادعا، كشور را در مقابله توطئه دشمنان حفظ كند؟ كدام یك از حاكمان و بزرگان و پیشوایان جوامع امروزی می تواند نفوذ كلامی چون امام خمینی (ره) داشته باشد؟
از بـهـتـریـن كـسـانـی كـه در راه دفاع از ولایت تمام هستی خود را تقدیم كرد، زهرای اطهر(س) بـود. پـس از رحـلت پـیـامـبـر (ص)، تـوطـئه «سـقـیـفـه» شكل گرفت و فاجعه آمیزترین پیامد آن انحراف در رهبری و انزوای پیشوای بر حق، علی (ع) و خانه نشین شدن وی بود. متاءسفانه توده مسلمانان با آن كه جریان غدیر و جانشینی علی (ع) پس از پیامبر (ص) را می دانستند، در جریان توطئه سقیفه، یا جانبداری از ارباب زر و زور و تزویر كردند و جذب جریان حاكم گشتند یا مذبذب و بدون اتخاذ خط و مشی سیاسی و فكری مشخصی، همپای امواج حركت كردند و ولایت را تنها گذاشتند.